.Lars Hauge, Per Malmedal og Edvard Møst

I 1964 vart Symra formelt eit særlag i dei tre bygdelaga Sunnmøringen, Romsdalslaget og Nordmørslaget. I 1983 vart Symra eige lag i BLS. Arbeidsmåtar og drift vart likevel om lag som før.

Frå starten av var nesten alle medlemene innflyttarar frå Møre og Romsdal. Men etterkvart vart også mange andre medlemer, og frå ca 1970 har andelen medlemer frå Møre og Romsdal vore stabilt på ca 20%. Elles er medlemene frå alle kantar av landet. Mange er også frå Oslo og nabobygdene. Frå byrjinga av 1970-talet har medlemstalet vore nokså stabilt på 100 - 140 medlemer. Ein del av medlemene bur utanfor Oslo og kan ikkje vere så aktivt med i ringen. Talet på aktive medlemer er gjerne 70-80.

Gjennom åra har Symra hatt ei rad framifrå spelemenn og rettleiarar. Første spelemannen var velkjende Ivar Medås. Så var det Sigurd Frogner og deretter Søren Nomeland. I 1967 vart Jon Tryti fast spelemann i ringen, og var det i over 20 år. I seinare år har Svein Knoff og Knut Trøen vore faste spelemenn. Knut Trøen er spelemann i dag. Mellom dei som har vore faste spelemenn på kurs, festar og framsyningar må Søren Skaar og Kåre Limseth særleg nemnast. På 70-talet var Søren spelemann på dei fleste gamaldans- og folkedanskursa i Symra.

Rettleiarar har det vore langt fleire av. Første rettleiaren - Eli-Brit Johnsen - var berre i eit drygt halvår. Utover på 60-talet rettleidde desse i 1-2 år kvar: Astrid Hole, Målfrid Arne, Arne Ohnstad, Audun Toven, Liv Midttun, Helga Holte Olsen, Kari Salvesson,Signe Nygård, Ole Ekornes og Magne Bell. På 70-talet rettleidde Noralf Bell, Arild Degrum, Erik Hestnes, Vidar Fanavoll og Karin Lyng. På 80-talet Aud Fosstvedt, Helge Holmin (4,5 år), Erik Hestnes, Brit Håland og Dag Evensen. På 90-talet Johan Einar Bjerkem, Torun Hernes Bjerkem, Signe Marie Hernes, Klara Lie, Tom Skjeltorp, Dag Evensen, og Brit Håland.

Dei fleste formennene/leiarane i Symra har stått berre i eit år. Dei som har to år eller meir er Lars Hauge, Ludvik Varhaugvik, Harald Hvistendahl, Erik Hestnes, Heidi Grymyr, Peder Varhaugvik og Vebjørn Bakken. Harald Hvistendal døde i ei tragisk helikopterulykke i 198?.

I 1987 vart Inger og Peder Varhaugvik (sjå bilete) utnemnt som æresmedlemer i ringen for trufast og allsidig innsats for ringen gjennom mange år. Dei har ikkje minst gjort ein stor innsats som framsyningsdansarar.

Til 25-års jubileet i 1985 skulle det skrivast jubileumsbok. Boka vart ikkje ferdig før i 1989, men det vart ei retteleg innhaldsrik bok på over 300 sider. Boka fortel detaljert frå liv og lagnad i ringen frå år til år gjennom heile perioden. I tilegg er det oversiktsartiklar om særskilde emne. Boka inneheld også ei nærpå fullstendig medlemsliste. Det var Vebjørn Bakken, Erik Hestnes, Inger Varhaugvik og Aud Westavik som gjorde arbeidet. Vebjørn hadde hovudansvaret for skrivinga. Boka kan framleis kjøpast.
til toppen av sida

Det er naturleg at ein leikarring i blant skipar til fest - for å få praktisere dansen i triveleg lag saman med eigne medlemer og andre folkedansarar. Ein fest i ein leikarring kallar vi oftast ein leikfest - der leik betyr det same som dans. I Symra har det gjennom åra vore 3 typer festar. Den mest tradisjonsfaste er festen føre jule - julefesten eller julebordet. Julefesten har vore kvart år frå 1963. Dei første åra var jolebordet på gildevangen med ca 50 deltakarar. På 70-talet vart deltartalet langt høgare ofte langt over 100, og ofte på Skyttarkollen. På 80 og 90-talet har det vore færre med - gjerne rundt 80, og oftast på Kjelsås skole. Eit julebord har ein nokså fast skipnad: først ein knapp time med dans, så bordsete med middag - god mat, allsang og kanskje ein kort tale eller to. Så variert dans fram til kaffipausen med mange gode heimebaka bløtkaker av mange slag - og oftast eit par programinnslag. Så dans att til festen er slutt ca kl 01.

Vårfest var til liks med julebordet ein medlemsfest, og har vore skipa til med ulike mellomrom oftast på 70-talet. Deltakartalet har variert mykje frå under 30 til over 100. Leikfesten har heller ikkje vore fast, og vart oftast halden om hausten. Dette var ein fest som var open for alle. På slutten av 70-talet var det mange deltakarar - mest i 1977 då det var over 400. Interessa vart mindre etter kvart og på dei siste festane har det mest vore berre medlemer. (Biletet syner eit fyldig fest-orkester, frå venstre: Jon Tryti, Knut Trøen, Åge Grundstad, Karlsen)

Heilt frå dei første åra har framsyningar vore ein viktig aktivitet i Symra.Framsyningar er ein måte å profilere ringen på, å syne fram festanletet til ringen og gje dei som ser på ei kulturoppleving. Dei som dansar i ein leikarring vil oftast gjerne vere med på framsyningar. Ein del av framsyningane får vi betaling for, vi kallar det turitframsyningar. Då dansar vi på hotell, restaurentar eller kongresser. Dei andre framsyningane er gjerne på instutisjonar av ulike slag, sjukeheimar o.l. Ei typisk framsyning varer 20-30 minutt og inneheld eit tverrsnitt av norsk folkedans. Talet på dansarar varierer, men oftast er det 6 par. Normalt startar vi med nokre turdansar - iblant også ein rekkjedans eller gamaldans - så ein bolk med 3-4 songdansar. Deretter ein bolk turdansar att og gjerne nokre bygdedansar til slutt. Mellom turdansane har desse vore mykje brukt: Feiar frå Vestlandet, Pariserpolka, Åttetur med mylne, Sandsværsril. Kombinasjonen Tretur frå Hordaland og Oksdans har vore mykje brukt. Omtykte songdansar har vore Jonsoktid, Hei huskom, Ro fjorden, Stigelin og andre. Av bygdedansane har Vestlandsspringar, Rørospols og Rull vore mest brukt. Stundom kan det også vere innslag av kveding, andre folkemusikkinstrument, halling og bunadpresentasjon. På framsyningane har vi alltid levande musikk, nesten alltid hardigfele, og alle har bunad.

Det var naturleg at den første større turen Symra hadde gjekk til heimefylket Møre og Romsdal. Det var i 1965 med 10 par. I 1969 var det ein liknade tur til heimefylket. Desse turane var svært vellukka, mein fleire av det slaget har det ikkje vorte. Den neste store danseturneen gjekk til Midtvesten i USA i 1981, så til Belgia i 1984, til Berlin i 1987, St. Johann i Østerrike i 1992 og den siste til Praha og Neubrandenburg i 1995. Biletet viser den store reiseflokken på over 40 deltakarar til Tyskland.

På nesten alle NU-stemna frå 1960 har det vore deltakarar frå Symra. Ser vi bort frå stemnet i Oslo i 1983, var det flest deltakarar på stemnet i Seljord i 1970. Då var til saman 45 Symra-medlemer med, og dei fleste overnatta i teltleiren til Symra på stemneplassen. Ein slik teltleir var svært vanleg i mange år, særleg på 70-talet. Seinare har det vore vanleg at deltakarane overnatta på sovesal på ein skule.Svært mange var også med på jubileumstemnet til NU i 1971 (75 år), i Stryn i 1972 og Molde i 1980. Biletet viser eit utsnitt av Symra-teltleiren i 1970.
 
Heilt frå den nordiske stemna i Oslo i 1963 har det vore mange med frå Symra. På Nordisk stemne (Nordleik) samlast folkedansarar frå heile Norden kvart 3. år til stormønstring - det kan vere nærare 10000 dansarar på dei største stemnene. Frå Noreg har Symra alltid vore mellom dei største flokkane. Flest var det i Turku i 1985. Frå stemnet i Odense i 1966 har Symra hatt framsyningar på desse stemna (Odense 1966, Stockholm 1970, Helsinki/Espoo 1973, Trondheim 1976, Holstebro 1979, Gøteborg 1982, Turku 1985, Bergen 1988, Vejle 1991, Linkøping 1994 og Wasa 1997).

Isleik er eit nordisk stemne som vart skipa til første gong i 1975, og har seinare vore halde med nokre års mellomrom. Det er inntil 300 deltakarar på stemna som varer ei dryg veke. Det er einkeltpersonar som melder seg på - ikkje lag - men det har alltid vore mange med frå Symra. Siste gong var i 1998, då Symrafolk også opplevde dramatiske timar på Vatnajøkulen.
til toppen av sida

I tillegg til dei aktivitetane som er nemnt særskilt, har desse pågått det meste av tida eller i periodar:

Symra ski og ake-festival var eit mini-skirenn for borna i ringen. Gjekk føre seg på 70-, 80- og innpå 90-talet. Dei fleste gongene var det ved Koll-hytta på Kringsjå ein søndag i mars. Det kunne vere 10-30 deltakarar med store og små.(The picture shows som of the participants)

Teaterturar har det vore 2-4 per år frå midt på 80-talet. Dei fleste gongene har det vore framsyningar på Det Norske Teateret. Etter teaterbesøket har det vore vanleg å gå på ein restaurant og spise og ha det hyggjeleg saman. Normalt har det vore ca 20 med på teaterturane.

Fjellturen ca 1. september har vore eit fast innslag dei siste 20 åra. Første turen av dette slaget var i 1970 til Trollheimen. Seinare har det ofte gått til ulike stader i Jotunheimen, i Rondane, i Telemark og andre stader. Det har vore vanleg å reise fredagskvelden og kome att søndagskvelden. Overnattinga har ofte vore på ei turisthytte - men stundom på to hytter. Deltakar-talet har variert ein del, oftast 10-25.

Hytteturar var svært vanleg på 60-talet og litt inn på 70-talet. Seinare har det vore meir sporadisk. Medlemer i Symra drog då oftast til dei hyttene som hovudlaga hadde i oslomarka. Mest brukt var Romsdalshytta i Nittedal. Men også Sunnmørshytta ved Sinober ein del. I seinare år har det vore mest vanleg å låne Normørshytta, både då ho låg i Nittedal og etter at ny hytte vart kjøpt ved Norefjell. Som regel har slike hytteturar vore rein avslapping - triveleg samvær. Eit par gonger har det vore kurs i dans eller lagsarbeid på slike hytteturar. Vanleg deltakartal har vore 10-20.

Jonsokfeiring har Symra hatt dei siste 20-25 åra. Som oftast har ein del av medlemene samlast på Høvikodden til hyggjeleg samvær - bål og grilling og kanskje litt musikk og dans. Talet på deltakarar har variert frå nokre få til 25-30.Sist på 90-talet har samlingane vore i Hvervenbukta.

Kven veit - tevlinga til NU har Symra vore med på mange gonger på 80-talet og innpå 90-talet. Sume år har det vore to lag med. Resultata av tevlingane har variert ein god del.

Framsyningsøvingar har Symra hatt dei fleste åra frå midt på 70-talet. Det har oftast vore 1-3 ekstra øvingar for dei som framsyningsnemnda inviterte til å delta. Desse øvingane har som oftast vore før sumarsesongen - i mai eller juni.

Leikfestturar var eit omtykt innslag - mest vanleg var det sist på 60-talet og på 70-talet. Då kunne det vere mange av medlemene som slo seg saman - stundom i leigd buss - og drog utanbygds der det vart skipa til leikfestar. I blant var det også overnatting. I mange år - også i seinare tid - var leikfesten til Frøy på Ås den mest omtykte.

Fotturar i og omkring Oslo har i mange år vore skipa til i blant. Stundom var det ein tur i Oslomarka, eller ei vandring langs Akeselva eller liknande.

Kurs og møte av ulike slag. Dei fleste år har ein eller fleire av medlemene delteke på eit eller fleire kurs i "Danse-samanheng". Oftast har det vore snakk om leikleiarkurs i BLS eller NU. Nokre gonger også lagsleiarkurs eller liknande. Ofte har einkvan frå ringen vore representert på Fagmøtet i folkedans i NU (Sørmarka) og på Songdansseminar. Etter 1983, då Symra vart eige lag, har det også vore vanleg at Symra har hatt ein eller to utsendingar på NU-årsmøtet. Sameleis har Symra gjerne hatt 4-5 utsendingar på BLS sitt årsmøte.

Symraorkesteret

Heilt frå 1965 har Symra hatt ein venskapsring: Folkdanslaget Viljan i Stockholm. Gjennom alle desse åra har det vore eit nært samarbeid mellom dei to ringane. Samarbeidet kan ta ulike former, men ryggrada i samarbeidet har vore pinseturane. Kvar pinse vitjar dei to ringane kvarandre. Biletet viser nokre av medlemene på "pikniken" etter at vi har hatt framsyning på Folkemuseet.

Annankvart år reiser Symra til Stockholm, og annakvart år kjem Viljan til Oslo. I Stockhom har har Symra oftast hatt fast tilhald på ein gamal freda gard - Farsta Gård - i bydelen Farsta, der også dei fleste medlemene bur. Farsta Gård er ein svært fin plass for samkvem mellom to leikarringar. Symra får overnatte i huset "Flygelen", og der får vi frukost og kveldsmat. I "Ladan" er det eit framifrå dansegolv, og i hovudhuset kan vi få middag og servering. Teikninga viser Farsta Gård. I Oslo har overnattinga foregått på ulike stader: på skular, på lagshytter, på Haraldsheim og hjå private (medlemer i Symra). Programmet på desse vitjingane har variert litt gjennom åra, med har hatt ein fast struktur. I programmet inngår alltid samkvem/samvær om kveldane, dvs dans og leik med mat og litt kulturelt program. Elles er det vanleg at laga har danseoppdrag - framsyning. I Oslo har det som regel vore på Folkemuseet. I blant lærer vi dansar av kvarandre, både formelt ved små seminar, og ved at vi uformelt dansar saman, og brukar både norske og svenske dansar.

I tillegg til pinseturane har medlemer frå laga ofte møtt kvarandre på stemner og leikfestar og andre tilskipingar. For begge dei to laga har venskapsringen vore ein sentral del av lagsarbeidet. Ved fleire høve har det oppstått nære venskap mellom personar frå dei to laga, og eit par gonger har det resultert i giftarmål.

Symra har hatt lagsblad frå 1979. Bladet kjem ut med 8-12 nummer i året, og fungerer som eit meldingsblad. På den måten erstattar det dei rundskriva til medlemene som var vanleg at styret sendte ut før. Eit nummer av bladet har gjerne 20-36 sider, og formatet er A5.

Det er eit valt bladstyre - ein redaktør og tre medlemer - som tar hand om bladarbeidet. I tillegg til reint medlingsstoff frå styret, inneheld bladet referat frå ulike ting som har hendt i ringen. det kan vere referat frå festar, kurs, turar, teaterturar, utanlandsturar o.l. Bladet inneheld også gjerne intervju med nye og eldre medlemer, medingar om og tilskipingar i hovudorganisasjonane (BLS og NU).

Bladet er ein fin bindelekk mellom dei passive medlemene i ringen (dei som bur for langt unna til å delta aktivt) og resten av Symra-medlemene.