På 1600-talet vart det
i dei finare krinsane i England mindre omtykt å danse dei nokså
kompliserte motedansane som i hovudsak kom frå Frankrike. I staden
vart deet auka interesse for å danse landets eigne "folkedansar" som
van vanleg på landsbygda såkalla "country dances". I 1651 ga så ein
musikk-utgjevar i London
John
Playford ut ei bok han kalla "The English Dancing Master", der det var
samla 105 av slike "country dances". Boka inneheld både notar til
musikken og korte beskrivingar av korleis dansane skulle utførast.
Dette var på ei tid med mykje uro og problem på dei britiske øyane.
Boka til Playford vart snart utselt og allereide året etter kom det ei
ny utgåve med 9 nye dansar. Denne gongen endra han tittelen på boka -
han droppa English og kalla ho berre "The Dancing Master", og slik
vart det i alle seinare utgåver. Den opprinnelige tittelen var nok
delvis spøkefullt meint, etter som dei store dansemeistrane på den
tida var franske. Etter kvart kom det stadig nye utgåver, og det vart
ein serie på tre volum. Det første volumet kom i 18 utgåver frå 1651
til 1728, fire utgåver av volum 2 (1710 - 1728) og to av volum tre
(1719 - 1726). Dei siste kom såleis lenge etter at John Playford var
død. Sonen Henry Playford tok over utgjevingane i 1684 og John Young i
1709. Dei tre voluma av dansebøkene inneheld i alt 1053 ulike dansar
med musikk. Mange dansar vart kopiert frå ei utgåve til neste, så i
alt inneheld bøkene 6217 dansar, medrekna 186 tonar utan dans og 3
songar. Seinare var det andre utgjevarar som tok over og det vart ofte
gjeve ut bøker med "country dances" til framover til 1850.
(Biletet er frå framsida av "The Dancing
Master".)
Dansane som vert kalla "Playford-dansar" er nok ikkje slik som vanlege
folk på landsbygda dansa sine dansar. Det var middelklasse og "høgre
stand" som praktiserte Playford-dansar. Det vart også komponert mange
meir kompliserte country-dansar av danselærarane. I dag skil ein difor
mellom dei relativt kompliserte Playforddansane på den eine sida og
dei meir genuine "Dances from the Village" på den andre side (dansar
slik dei faktisk vart praktisert av vanlege landsens folk).
Tidleg på 1900-talet var det ein del personar i England som forstod at
det var viktig å redde folkedansen frå å bli heilt borte. Mellom dei
står Cecil Sharp i fremste rekkje. Han reiste rundt i landet og samla
dansar. Han publiserte i 1909 samlinga "The Country Dance Book". Eit
par år seinare kom ei ny samling "The Country Dance Book II" og
seinare heilt opp til nr VI. I desse samlingane gjekk han attende til
dei eldste dansane, dei som Playford publiserte i 1651.The
English Folk Dance Society tok så desse dansane i bruk på liknande
måte som Noregs Ungdomslag tok i bruk norske turdansar.
På Internett finst det fleire utgåver av Playford-dansane. Lekkja
http://www.izaak.unh.edu/nhltmd/indexes/dancingmaster inneheld til
dømes scanna versjonar av dansane. Lekkja
http://www.pryanksters.org/playford.html#TOC inneheld også notar
og dansebeskrivingar. Her er ei anna lekkje:
http://www-2.cs.cmu.edu/afs/andrew.cmu.edu/org/Medieval/www/src/contributed/pc2d@andrew.cmu.edu/dance/playford.html#playford-1651.
Her finst også MIDI-versjonar av den tilhøyrande musikken.
|
|