|
NASJONALDANSEN PÅ
EIKER For 20 år attende var det vel ikkje stort
meir enn dei hadde høyrt ordet folkeviseleik her på Eiker. Dei fåe som
heldt målblad hadde sjølvsagt lese som um Hulda Garborg sitt arbeid i
denne grein av vårt atterreisingsarbeid. På Buskerud folkehøgskole (som
ligg her i bygdi) tok dei tidleg upp folkeviseleiken; og vinteren 1912 var
Olga Kolstad, læraerinna ved denne skulen, i fråhaldslaget her i Skotelv
og lærde oss nokre få songdansar. m.a. "Bendik og Årolilja"
og "Inga Litimor" - noko av dei venaste songleikar me eig. Me sleit då ei tid på dei fåe leikane me kunde, til me fekk Kari
Semb hit
over nyåret 1914. Ho reiste millom Oslo og Skotselv mange kveldar, og
mykje lærde ho oss. På avsluttningsfesten, på "Solhaug",
hadde me ei fin framsyning, og den fagre dansen vann mange vener.
Men krigstidi kom og dansen døydde av att. Fyrst i 1917 kom det ny kveik i
oss. Me vende oss til Klara Semb, og ho kom. Ei heil vika dreiv me og
dansa på "Varden" - frå måndagskvelden til laurdagskvelden
då me hadde avslutningsfest. Den store festlyden fagna framsyningi på
det beste. Det synte rike frukter etter der ihuga åtte dagars slitet til
frk. Semb. - Men so tok det atter til og dovna, og døydde av. Ein for
hit, ein annan dit. Og her var ikkje skipa nokon "ring", so det
var ikkje noko band som knytte saman.
Men den store feststemningi under songdansstemna i Oslo sumaren 1922 sende
ogso ei bylgja hit. Me fekk Einar Øygard hit, leid frampå hausten. Og
her vart "liv i lægeret". I 10 kveldar dreiv me, 17 par, og
leika og dansa på "Varden", so godt me kunde.
Me tok på med a-b-c altså "Per spelemann", og gav oss ikkje
fyrr me kunde snurra gjentone våre i hivande springar. Og da me helt
avsluttningsfest fram i november, hadde me ein ring som det stod age av.
Alt det me hadde lært, vart framsynt og fagningi stod høgt i taket. Der
vart halde talar um songdans og folkevisor av larar Alf Røgeberg og meg;
der var upplesing av mykje gildt. Det var ein av dei gildaste festar som
har vore i Skotselv. Storparten av leikarane gjekk nasjonalklædde. - Fyrr
skeidet var slutt, hadde dansarflokken skipa seg saman til
"Leikarringen Liv", som no har 40 lagsfolk og innmeld i
"Den norske folkeviseringen".
Samstundes vart her ogso halde eit leikarskeid for barn, ogso med Øygard
til lærar. "Barneringen" er kalla "Årolilja" og har
no 54 innmelde barn. Ein storpart av borni har nasjonalbunad.
Til Mjøndalen, Nedre Eiker, kom Øygard straks etter skeidet i Skotsselv,
og heldt eit 8 dagars skeid i Avhaldslokalet. Eg var tilstades på
avslutningsfesten og heldt foredrag um Færøyane og Færøy-dansen. Det
var ein fin ring, og god sving i dansen. Og fagningi frå tilskodarflokken
var stor.
Den 25. januar 1923 skipa "Den norske folkeviseringen" til
folkedansframsyning på Drammen teater. Fleste dansarane var fra Oslo.
Frå "Leikarringen Liv" ver me 4 par. Det var ein fin og
minnerik kveld.
Sundag 27. mai skipa D.N.F. til stemne på Hønefoss, millom
"Leikarringen Liv" og leikarringen på Nedre Eiker. Frå
jarnvegsstasjonen på Hønefoss gjekk me i festgang gjennom byen, med det
gamallnorske flagget og 5 felespelemenner i brodden, til den framifrå
fine Schongslunden attmed Adalselvi, der me hadde ei stor og rik
framsyning for nokre hundrad åskodarar, i den strålende fagre
sumarkvelden.
Johan Austbø
|